جشن سالگرد انقلاب در سایه چماق، باتوم و سرنیزه

ساسان کردستانی

آیا اگر صدام حسین در سال 60 ایران را اشغال کرده بود ،عملکرد و شعارهای سالگرد حکومت اشغالی اش همین نمی شد که دیروز 22 بهمن 88 در خیابان های ایران مشاهده کردیم ؟

این لشکر کشی بی سابقه در حد 200 هزار نیروی نظامی و امنیتی و لباس شخصی های بی شماری که در میان جمعیت ول شده بودند تا مردم معترض را به سختی لت و پار کنند، اگر نشانگر اشغال ایران توسط یک قوای بی رحم فاشیستی بیگانه نیست پس چه می تواند باشد ؟

دیروز حکومت علاوه بر فراخواندن تمام نیروهایش به تهران ، با صرف میلیارد ها تومان هزینه از جیب ملت ایران ،یک جمعیت مصنوعی چند ده هزار نفره را با اتوبوس و پرداخت انواع کمک های نقدی و غیرنقدی ، برنامه ریزی کرده بود تا درچشم خبرنگاران خارجی نمایش اش را به اجرا در آورد .

آیا اگر خامنه ای در کشور اشغال شده ایران کوچک ترین تکیه گاه مردمی داشت و در برابر ملیون ها مردم معترض ،احساس امنیت می کرد ، آیا هیچ نیازی به این نمایش مضحک، آن هم با یک جمعیت غیربومی و مصنوعی می داشت ؟ و آیا این گونه لشکر کشی خیابانی و چوب و چماق کشیدن به سر و روی مردم ایران دارای کوچک ترین افتخاری می تواند باشد که بالاخره چه اسلامی می تراود از سوراخ تفنگ شما ؟

آوردن 300 خبرنگار خارجی به تهران و زندانی کردن و دست و پا بستن آنها در یک نقطه خاص میدان آزادی، حامل چه پیامی برای جهانیان است ؟ جز این که فردا به محل کار و کشور خود باز گشتند ، خواهند نوشت : اگر بر من خبرنگار محترم و مهمان این می رود ، پس وای به ملتی که زیر بال این خفاش خون آشام زندگی می کند ! وای بر اسرائی که در اسارت و زندان این خودکامان بدنام گرفتار شوند!

جهان اما در برابر این ارعاب و خشونت افسار گسیخته خامنه ای ساکت ننشست . علاوه بر سخنان رهبران جهان در حمایت از مردم ایران ، خانم "کاترین اشتون" مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ، بلافاصله با صدور بیانیه ای ، حمایت کشورهای اروپائی را از خواسته های برحق مردم ایران اعلام کرد.

صحنه های سرکوب خشونت آمیز دیروز بخشی از روندی است که در چند ماه گذشته جریان داشته است. سرکوب خشونت آمیز کسانی که خواستار حقوق بنیادین برای آزادی بیان و گردهمایی بوده اند برای رژیم به بهای از دست دادن اعتماد مردم خودش و همچنین اعتماد جامعه بین المللی تمام شده است .

مهم نیست دیشب خامنه ای کودتاگر درپیام ضد ایرانی خود چه ها گفت . مهم این است که ملت ایران دیروز حکومت را وادار کرد تا جشن سالگردش را در سایه 200 هزار سرباز مسلح ، هزاران نیروی امنیتی و لباس شخصی و جابجائی صدها اتوبوس هواداران اجاره ای و مصنوعی و زیر سایه تفنگ و سرنیزه و نارنجک انداز های گاز اشک آور و فلفل و و هزاران ماشین نفربر و زره دار و ادوات جنگی کامل ، برگزار کند و همین خود بزرگ ترین موفقیت مردم ایران تنها در یک روز ،در پروسه مبارزه خود ، در برابر قوای تا به دندان مسلح کودتای 22 خرداد 88 است .

دیروز بی گمان یک تجربه گران بها در مسیر مبارزات جنبش سبز ایران بود . حتا اگر یک نفر معترض هم در سالگرد 22 بهمن به خیابان های تهران نمی آمد و در اعتراض به دولت کودتائی شرکت نمی کرد ، باز این جنبش سبز بود که پیروز میدان بود.