رجز خوانی خامنه ای از ترس است

علی خامنه ای، ولی فقیه رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی در دیدار با جمعی از مستخدمین اعزامی اش از آذربایجان بار دیگر به رجز خوانی پرداخت و زبان به تهدید مردم گشود. او که قبل از 22 بهمن به کلی خود را باخته بود و به همراه پادوهای نظامی – امنیتی اش زبان تمجید به کار گرفته و از موضع ضعف، مدارا را تبلیغ می کرد، پس از لشگر کشی گسترده دولت پادگانی علیه مردم و بسیج کلیه استعداد نظامی و امنیتی خود در برابر جوانان و بستن دهانها به زور سرنیزه و گاز اشک آور و قمه و ... از خواب زمستانی بیدار شده و به مدار گذشته خود باز گشته است.
او مست لشکرکشی و امنیتی کردن فضای شهر و برقرار کردن سکوت گورستانی گفت: "جمعیت شرکت کننده در راهپیمایی 22 بهمن امسال و درسی و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، به مراتب از سالهای قبل بیشتر، پررنگ تر و قوی تر بود."
او اما نگفت آن همه ترس و وحشت قبل از 22 بهمن، آن همه تلاش برای استمالت از مردم و جوانان به جان آمده چه شد؟ و یا اینکه صف اتوبوسهایی که کیلومترها در خیابانهای تهران پارک شده بود، به چه دلیل بود و آنانی که در مراسم امنیتی شده این روز شرکت کرده بودند از یک سو با وعده و وعید و از سوی دیگر با تهدید به خیابان کشیده شده بودند تا خیابانها اشغال شوند و فضایی برای مردمی که می خواستند در این روز به حق خواهی بپردازند، وجود نداشته باشد.
او و دستگاه داغ و درفش اش تمام سعی خود را به کار گرفتند تا صدای مردم معترض را خفه کنند و اکنون به خیال موفقیت می گوید: "مردم در این روز حجت را بر همه تمام کردند و همه دشمنان نظام اسلامی اعم از دشمنان خارجی و مخالفان داخلی باید بیدار و از توهم خارج شده باشند."
او خود متوهم است آنرا به دیگران نسبت می دهد زیرا مردم همانهایی هستند که او علیه آنان لشگر کشیده و خیابانها را اشغال کرده است. اما این جمله بندی و سرهم سازی نمی تواند همه منظور وی باشد زیرا بلافاصله می گوید: "اگر قبل از انتخابات، باید با استدلال گفته می شد که دشمن در کمین است، مردم بعد از حوادث انتخابات، دیدند که دشمن چگونه در کمین است."
او مردم به جان آمده از ظلم و ستم رژیم و معترض به شعبده بازی انتخابات را "دشمن" می نامد و از سوی دیگر، قداره بندان و گماشته هایی که به روی مردم تفنگ می کشند و یا با اسلحه سرد آنان را مضروب می کنند را "مردم" می نامد. این جابجایی و دشمن دانستن مردم بار اولی نیست که توسط علی خامنه ای صورت می گیرد. او اینگونه می خواهد حجت را بر جوانان غیوری که بساط دزدان و غارتگران جمع شده در زیر خیمه ولایت اش را به هم ریخته اند تمام کند. اما واقعیت این است که همه این رجز خواندنها از ترس است زیرا او می داند که اگر با هزینه گزاف و یا تهدید و تطمیع توانسته است تعدادی را در روز 22 بهمن به خیابانها بکشاند، این کار دایمی نخواهد بود و جوانان دلیر هر آن که فرصت کنند بار دیگر خیابانها را به تسخیر خود در خواهند آورد.
آنکه بیش از همه به نفرت مردم از حکومت ولی فقیه آگاه است، خود خامنه ای و دار و دسته نظامی – امنیتی ای هستند که مردم ایران را دشمن می دانند و در برابر آنان صف آرایی کرده اند.

جعفر پویه